Latest Blog Post

Sen üzerine

Seni ilk gördüğüm anı düşünüyorum bugünlerde. Kadıköy'deki iskeledeki o kitapçıda. Güneş hafiften batmaya yüz tutmuştu. Sen ise bütün bilinmezliklere rağmen karşımdaydın. Görür görmez anlamıştım o olduğunu. Yine de insan işte teyit etmek için attığım o mesaja bakmak için telefonuna baktın. Sonrasında gözlerimiz buluştu. Gülümsedik. Yine de o bir saniyelik anın saatlerce sürdüğüne yemin edebilirim. O an zaman yavaşlamış ve ben, o an için farkında olmasam da, sana belki de ilk bakışta aşık olmuştum.

İnsan hafızası zayıf. Birçok mükemmel anımızı siliyor belki hafızadan ama seni gördüğüm o ilk an, tüm canlılığıyla varlığını sürdürüyor. Gözlerimi kapadığımda o anı tekrar tekrar yaşıyorum.

Sonrasında ise bütün kader çizgimiz değişti seninle. Önce aramıza giren mesafeleri temizledik. Sonrasında ise bizi ayrı gayrı tutan her şeyi. Bugün bu bensem, bugün beni böylesine hayranlıkla izleyebiliyorsan bu tamamen senin eserin. Bugün beni ben yapan birçok şey, bugün bizi biz yapan birçok şey, bir zamanlar hayaldi ve seninle mümkün hale geldi.

Yani demem o ki; daha seni ilk gördüğüm anda şu önemsiz hayatımda kocaman bir yerin olacağını, o gözlerimizin ilk buluştuğu anda kaderimin tamamen değiştiğini ve bu hayatta bundan sonra sensiz var olamayacağımı veya senden uzak duramayacağımı biliyordum.

İyi ki varsın sevgilim, seni çok seviyorum.