Latest Blog Post

Her Şey Mükemmeldi… Başta

Gömlek ütülü, saç şekilli, parfüm sıkılmış. Rezervasyon yapılmış, masa cam kenarı. Karşımda gülen biri, elimde menü, aklımda “bugün kesin puan topluyorum” düşüncesi.

O kadar havalıydım ki, garson "menüyü getireyim mi?" dediğinde "Zaten ezbere biliyorum," dedim. (Puan: 1)

İlk siparişler verildi: başlangıçlar, ana yemek, içecekler… Tatlıyı bile baştan söyledik. Çünkü “bu gece akacak!”
Ve Sonra... Cüzdan Nerede?

Hesap zamanı geldi. Ben tabii ki “bende” diyerek artistçe elimi cebime attım. Cebim bana baktı:
“Ben sana yokum.”

Öbür cebe… o da boş. Ceket… boş. Sırt çantası yok. Aklıma gelen tek şey:

“Cüzdan koltukta kaldı.”

Ve o an, gözüm karşımdaki kişiye takıldı. Yüzündeki ifade: aşk değil, saf endişe. Belli ki içinden "Ben mi yıkayacağım bunu?" diye geçiriyordu.
Panik, Ter ve Alternatif Çözümler

Şunları düşündüm:

Garsonlara bulaşık yıkamayı teklif etmek

Cüzdanımın fotoğrafını göstermeye çalışmak

“Size EFT atsam olur mu?” demek (ama banka uygulamam da çıkış yapmıştı)

Sihirbazlık numarası yapıp dikkat dağıtmak

Aşk mideden geçer ama ödeme kısmında kalır

Randevudan önce kontrol edilecekler:
☑️ Diş fırçalandı
☑️ Ütü yapıldı
☑️ Cüzdan? (YOK!)

Hayat dersi: Romantizm bir yana, cüzdan bir yana.