Latest Blog Post

Hayata dair guncelleme

Ne zaman şehir dışından arkadaşlarım gelse, buluşup gezmeden önce acıktıysak saat kulesine giden yolda güzel bir köfte piyazcıya götürür (Antalyanın gelmiş geçmiş en iyi olaylarından biri piyazdır btw) karınlar doyduktan sonra da kaleiçine geçer, mekanlardan birine oturur ve canlı müzik eşliğinde içerek eğleniriz. Ama dün gece hepimiz alkole ara verdiğimiz için (bir arkadaşımız evleniyo, müstakbel karısı artık dışarda oturup içmelere izin vermiyormuş??, diğerinin kız arkadaşı da aşırı kıskanç biri olduğu için şarkı söyleyen kızın olduğu mekanlara girersek sıkıntı olurmuş??, ben de diyet yapıom ondan içmiyim madem?? zayıflıoz o kadar) dedik ki içmeyelim, gezelim. Cam balkona kadar yürüdük, orda balkon demirliğine kolumuzu atıp denize karşı bakarak sohbet ediyoruz, hayallerimizi anlatıyoruz. Yanımıza turistler geliyo (zaten şu anda kaleiçi, karaoğlan parkı civarlarında turist dışında bir şey bulmak mümkün değil pek) konuşuyolar falan. Rusça konuşan mı dersin, ispanyolca konuşan mı dersin. Farklı farklı diller, farklı farklı insanlar. Düşününce dünya ne büyük diyorsun. Böyle derin düşüncelere dalmışken yaklaşık 10 metre gerimde, belli ki birbirlerinin anneleriyle bir alıp veremediği olan 2 arkadaş birbirine girdi. Küfür kıyamet, biri birine bıçak çekti, diğeri belindeki silahı gösteriyor, seni öldürürüm diye bağırıyor. Bizimkilerden biri "Valla ben bu önümüzdeki ay evleniyorum, kaza kurşununa gidemem hadi gidelim burdan" dediği için izlemeyi bıraktık, tüydük. Mesela yalnız olsam, kesin noluyo diye bakar izlerdim, bendeki bu şansla o kaza kurşunu da bana patlardı. Düşününce bu hayatı şansa tesadüfe yaşıyoruz gibi geliyo.

Çok ama çok büyük (Türkiye tarihinde bir ilk, o kadar büyük) bir iş bağlamış bizimkiler. Olursa benim neslimin hayran olduğu amerikadaki etkinliklerden birini türkiyeye getirme işi. Ocak sonunda istanbuldayız, o belli oldu. Heyecanlıyız bakalım :)
yyy