Latest Blog Post

🏴‍☠️ Kaptan Jack’in Yeni Rotası: Sessiz Liman, Yeni Ufuklar

Yedi deniz sustu artık.

Dalgalar, Kara İnci’nin gölgesini bile aramaz oldu. Fırtınalar dinerken, rüzgâr bile bir teşekkür mırıldandı sanki. Görev tamamlanmıştı — ama benim gibi bir kaptan için “tamam” kelimesi, sadece yeni bir başlangıcın habercisidir.

Tayfa, limanda ganimetin tadını çıkarıyor. Kimi fıçılarda rom, kimi kumlarda gölgelenmiş hayallerle meşgul. Ben mi?
Benim içim hâlâ deniz kadar huzursuz.

Yedi denizlerin son sularını aştığımızda, ufukta bir liman belirdi. Gün batımı, denizin üzerine dökülmüş erimiş altın gibiydi. “Kara İnci” yavaşça kıyıya süzülürken halatlar suya dokunur gibi nazikçe ses çıkardı. O an anladım… Bazen dönüş, bir bitiş değil; fırtınaların ardından gelen kısa bir sessizliktir sadece.

Limanın taş iskelesine adım attığımda, tuzla karışık bir sessizlik karşıladı beni. Her şey tanıdıktı — ama ben değişmiştim. Yedi denizin ardından, artık hiçbir dalga eskisi kadar gürültülü değildi.

Geminin direğine son bir kez baktım. Yelkenler gevşemiş, rüzgâr bekliyordu. Deniz, sessizce dinliyordu beni — sanki yeni bir şey söylememi bekler gibi. Ama ben sustum. Çünkü bazı hikâyeler, sessizlikte filizlenir.

Ve sonra, derinlerden bir ses duydum. Deniz bana fısıldadı:
“Her yolculuk bittiğinde, kaptan yeni bir rotayla yeniden doğar.”

Görev bitti. Yedi deniz ardımda kaldı. Fakat deniz ufkunu henüz kapatmadı. Bir yerlerde, henüz çizilmemiş yeni rotalar beni bekliyor olabilir. Rüzgârın yönü değişmek üzere…
ve ben, o değişimin tam ortasında duruyorum.

Kaptan Jack döndü.
Ama belki de bu dönüş, sadece bir sonraki yolculuğun sessiz başlangıcıdır...