Latest Blog Post

Kuliste Bir Gün: Ariadna ve Ben

Moskova’da müthiş geçeceğini düşündüğümüz konser öncesi, kuliste dakikalar sayarken keyfimize diyecek yoktu. Sağlanan ekstra hizmetlerden faydalanıyor, bir yandan da heyecanımızı bastırmaya çalışıyorduk.

Ariadna yanımdan geçerken dayanamayıp "Bugün yine her zamanki gibi harika görünüyorsun," dedim. Hafifçe gülümsedi, teşekkür etti. O anın içinde bir sıcaklık vardı, anlatılmaz.

Sohbetimiz koyulaşırken, nereden elime geçtiği belli olmayan bir fotoğraf makinesiyle göz göze geldik. Birkaç saniyelik bakışmanın ardından kendi kendime "Neden olmasın? Neden bu anı Ariadna’yla ölümsüzleştirmeyelim?" dedim.

Ariadna bir köşede, kendi kendine minik şeyler mırıldanıyordu. Tahminimce biraz heyecandan, yanakları hafifçe kızarmıştı. Elindeki çayı soğutmamaya çalışıyordu ama zaman su gibi akıyordu.

"Ah Atabey, konuşurken çayı da soğuttum! Yenisini istesek, acaba ünümüz yeter mi?" diye sordu, hafif mahcup ama muzip bir edayla.

Ben de hafif ciddi bir tonla, "Ben sana çay getirmeyecek bir yerde çalmam. Ellerindeki en güzel çayı sana demlemeliler," dedim. Kahkahayı bastı. Umarım sesimiz dışarı taşmamıştır!

İşte o an, burada olmanın son zamanlarda verdiğim en doğru kararlardan biri olduğunu fark ettim.

Gülümsemesini rica ederek birkaç kare fotoğrafını çektim. Her bir karede ortamı güzelleştiren, ışık saçan bir Ariadna vardı. Dostum olmasının ötesinde, kendisi benim en büyük şanslarımdan biri... (ama henüz bunun farkında değil. :))