Latest Blog Post

⭐️

---

Bazen gökyüzüne bakıyorum. Sonsuz gibi duran o boşlukta, yıldızların ışığı hiç sönmüyor. Kimi çok uzak, kimi daha yakın… Ama aslında hepsi geçmişten gelen bir parıltı. Şimdi gördüğümüz ışık, belki milyonlarca yıl önce çıkmış yola. Bu yüzden gökyüzüne bakmak biraz da zamanın sırlarını okumak gibi.

Geçmiş, ne kadar parlak görünse de hep uzakta. Ona dokunamıyorsun, değiştiremiyorsun. Belki en uzak mesafe bu, daha birkaç saniye önce bile yaşanmış olan. Ama geleceğe bakınca… orada hep bir ihtimal var. Henüz yazılmamış cümleler, söylenmemiş sözler, kurulmamış hayaller. İşte o yüzden, insanın kalbi hep yarına kayıyor.

Bazen düşünüyorum da acaba bir gün sonrası bile bir umut taşıyorsa, belki asıl mesele bugünü gökyüzüne emanet etmek. Nefes almak, hissetmek, sakince yürümek… Ve o sırada bir yıldızın göz kırpmasına denk gelmek. Çünkü kim bilir, belki de bütün işaretler, fark edebilen gözler için çoktan bırakılmıştır he?

---